Shockwave (2006)

(MASSIVE SPOILERS AHEAD)

Wat krijg je als je een voorliefde voor de eighties mixt met uiterst lachwekkende CGI-effecten, een  cast van Star-trek rejects en een plot dat samen te vatten is op de achterkant van een bierviltje? 

Een film waarbij het voelt alsof je verdrinkt in een emmer warm behangsellijm. 

Een film die het daglicht nooit zou mogen zien. 

Een film zoals ‘Shockwave’ .

Om te beginnen de plot overlopen (of dat wat toch een plot moet voorstellen): een Amerikaans (fuck yeah ‘Murrica!) containervliegtuig  dat militaire, experimentele sci-fi-killerbots vervoert stort neer op een tropisch eiland, het is de taak van een groep ‘stoere’ en ‘patriottistische’ soldaten met een wetenschapster om de robotten terug te halen of uit te schakelen indien nodig. Deze lijken allemaal op elkaar en zijn zo inwisselbaar dat je toch geen spier vertrekt als ze in de volgende scène het loodje leggen (wat ook daadwerkelijk gebeurt). 

De killerbots zelf zijn grote ronde, metalen schelpen met 4 grote grijparmen, die ze gebruiken om te bewegen en te doden. Het zijn in mijn ogen bastaardkinderen van iets uit een obscuur videospel uit de jaren ’90. Want ze hebben een gepantserde schelp die soms open gaat en daarin zit een rode bol die het meest kwetsbare punt is van de hele robot. En dat, beste lezer is op dezelfde leest geschoeid als elk normaal videospel. Is dat slecht? Niet noodzakelijk, het geeft de gamers onder ons een vorm van erkenning.

Op hetzelfde ogenblik moet een groep bankovervallers, die totaal niet aan alle clichés van het genre voldoen, vluchten : een kerel met een faux-seventies look, een schreeuwerige blondine die je al dood wenst na 2 minuten en een Hannibal-lookalike van ‘The-A team’. Inzet is de helikopterpiloot die betaald werd om dit kleurrijke trio te vervoeren. Maar ze kunnen niet verder vliegen omwille van een (toevallige?) storm. Drie keer raden waar ze moeten landen. Totally not op dat bewuste eiland waar een paar uur geleden nog een container met maar liefst 2 killerbots is neergestort? Toch wel, too bad. That’s life for ya. Later sluiten ze zich aan bij de soldaten.

De killerbots zijn volgens de film gemaakt van een pantser dat alleen een atoombom zou kunnen penetreren (no pun intended). Guess what? Als de soldaten niet binnen de 48 uur (heeft het Amerikaanse leger een fetish met  48 uren deadlines?) de robots uitschakelen dropt men een atoombom en is iedereen  op het eiland stralend van energie. En daarmee bedoel ik tot as verpulverd.

De plot dat volgt kon uitgedacht zijn door 3 hersendode jongeren die de hele dag samen aan het blowen waren en de laatste vijf  minuten met een resultaat moesten afkomen. Het zou er ongeveer zo aan toe moeten gegaan zijn : 

“Hey hersendode persoon B?”

“Ja, hersendode persoon A?”

“Wat als ik de dieje killerbots nog een zwakke plek meegeef? Dat maakt ons werk eenvoudiger en verwart de kijker niet.”

“Nog een zwakke plek? Zoals gij, hersendode persoon A, die nog altijd bang zijt van bliksem?”

“Whoaaah, duuuude das een idee! Wat als we gewoon ervoor zorgen dat de bliksem inslaat op de killerbots? We zeggen dat de bliksem dodelijk is voor de killerbots! Iets met een bliksemafleider ofzo?”

“Ok, hersendode persoon A, maar hoe dan? Het is tenslotte een verlaten tropisch eiland.”

“Expand your mind, hersendode persoon B, zeg gewoon dat er een ooit een legerbasis was, daar zijn toevallig wel zendmasten, waar die soldaten de killerbots naartoe moeten lokken. Geez, hersendode persoon B, moet ik alles hier alleen doen?”

“En de personages?”

“Die gaan allemaal dood behalve de helikoperpiloot en de wetenschapster, zij ontsnappen op het laatste moment.  En er valt toch een atoombom. Kijkers houden van explosies.”

“Dit gaat te ver, hersendode persoon A! Hersendode persoon C, zeg eens iets.”

“I like ponies.”

En zo geschiedde.

De CGI was lachwekkend, de killerbots lopen op een erg houterige manier over het scherm, maar dat kan ook te maken hebben de periode waarin deze film verschenen was. De software stond misschien nog niet helemaal op punt. Dat is hen vergeven. Wat ook vergeeflijk is (en soms zelfs amusant!) is het slechte decor en bijbehorende props. Stenen die bewegen als blubberpudding als je er tegenaan loopt, pistolen die overduidelijk klappers zijn, die je nooit moet herladen. Mix dit met acteurs die niet weten of ze liever overacten of constant rondlopen met een stoïcijns gezicht, en bij het zien van de film weet je niet of je moet lachen of wenen van ellende.

Mijn IQ smolt bij elke seconde dat ik verder keek. Kijken dus! (of net niet)

tl;dr Transport met 2 experimentele killerbots crasht op eiland, leger moet ze binnen de 24 uur terughalen of ze nuken het gebied. Bots uitgeschakeld, iedereen dood, behalve 2 personen, leger gooit toch de bom. Dit past inderdaad op de achterkant van een bierviltje.