(MASSIVE SPOILERS AHEAD)
Wat krijg je
als je een voorliefde voor de eighties mixt met uiterst lachwekkende
CGI-effecten, een cast van Star-trek
rejects en een plot dat samen te vatten is op de achterkant van een
bierviltje?
Een film
waarbij het voelt alsof je verdrinkt in een emmer warm behangsellijm.
Een film die
het daglicht nooit zou mogen zien.
Een film
zoals ‘Shockwave’ .
Om te
beginnen de plot overlopen (of dat wat toch een plot moet voorstellen): een
Amerikaans (fuck yeah ‘Murrica!) containervliegtuig dat militaire, experimentele
sci-fi-killerbots vervoert stort neer op een tropisch eiland, het is de taak
van een groep ‘stoere’ en ‘patriottistische’ soldaten met een wetenschapster om
de robotten terug te halen of uit te schakelen indien nodig. Deze lijken
allemaal op elkaar en zijn zo inwisselbaar dat je toch geen spier vertrekt als
ze in de volgende scène het loodje leggen (wat ook daadwerkelijk
gebeurt).
De
killerbots zelf zijn grote ronde, metalen schelpen met 4 grote grijparmen, die
ze gebruiken om te bewegen en te doden. Het zijn in mijn ogen bastaardkinderen
van iets uit een obscuur videospel uit de jaren ’90. Want ze hebben een gepantserde
schelp die soms open gaat en daarin zit een rode bol die het meest kwetsbare
punt is van de hele robot. En dat, beste lezer is op dezelfde leest geschoeid
als elk normaal videospel. Is dat slecht? Niet noodzakelijk, het geeft de
gamers onder ons een vorm van erkenning.
Op hetzelfde
ogenblik moet een groep bankovervallers, die totaal niet aan alle clichés van
het genre voldoen, vluchten : een kerel met een faux-seventies look, een
schreeuwerige blondine die je al dood wenst na 2 minuten en een Hannibal-lookalike
van ‘The-A team’. Inzet is de helikopterpiloot die betaald werd om dit
kleurrijke trio te vervoeren. Maar ze kunnen niet verder vliegen omwille van
een (toevallige?) storm. Drie keer raden waar ze moeten landen. Totally not op
dat bewuste eiland waar een paar uur geleden nog een container met maar liefst
2 killerbots is neergestort? Toch wel, too bad. That’s life for ya. Later
sluiten ze zich aan bij de soldaten.
De
killerbots zijn volgens de film gemaakt van een pantser dat alleen een atoombom
zou kunnen penetreren (no pun intended). Guess what? Als de soldaten niet
binnen de 48 uur (heeft het Amerikaanse leger een fetish met 48 uren deadlines?) de robots uitschakelen
dropt men een atoombom en is iedereen op
het eiland stralend van energie. En daarmee bedoel ik tot as verpulverd.
De plot dat
volgt kon uitgedacht zijn door 3 hersendode jongeren die de hele dag samen aan
het blowen waren en de laatste vijf
minuten met een resultaat moesten afkomen. Het zou er ongeveer zo aan
toe moeten gegaan zijn :
“Hey
hersendode persoon B?”
“Ja,
hersendode persoon A?”
“Wat als ik
de dieje killerbots nog een zwakke
plek meegeef? Dat maakt ons werk eenvoudiger en verwart de kijker niet.”
“Nog een
zwakke plek? Zoals gij, hersendode persoon A, die nog altijd bang zijt van
bliksem?”
“Whoaaah,
duuuude das een idee! Wat als we gewoon ervoor zorgen dat de bliksem inslaat op
de killerbots? We zeggen dat de bliksem dodelijk is voor de killerbots! Iets
met een bliksemafleider ofzo?”
“Ok,
hersendode persoon A, maar hoe dan? Het is tenslotte een verlaten tropisch
eiland.”
“Expand
your mind, hersendode persoon B, zeg gewoon dat er een ooit een legerbasis
was, daar zijn toevallig wel zendmasten, waar die soldaten de killerbots
naartoe moeten lokken. Geez, hersendode persoon B, moet ik alles hier alleen
doen?”
“En de
personages?”
“Die gaan
allemaal dood behalve de helikoperpiloot en de wetenschapster, zij ontsnappen
op het laatste moment. En er valt toch
een atoombom. Kijkers houden van explosies.”
“Dit gaat te
ver, hersendode persoon A! Hersendode persoon C, zeg eens iets.”
“I like
ponies.”
En zo
geschiedde.
De CGI was
lachwekkend, de killerbots lopen op een erg houterige manier over het scherm,
maar dat kan ook te maken hebben de periode waarin deze film verschenen was. De
software stond misschien nog niet helemaal op punt. Dat is hen vergeven. Wat
ook vergeeflijk is (en soms zelfs amusant!) is het slechte decor en
bijbehorende props. Stenen die bewegen als blubberpudding als je er tegenaan
loopt, pistolen die overduidelijk klappers zijn, die je nooit moet herladen.
Mix dit met acteurs die niet weten of ze liever overacten of constant rondlopen
met een stoïcijns gezicht, en bij het zien van de film weet je niet of je moet
lachen of wenen van ellende.
Mijn IQ
smolt bij elke seconde dat ik verder keek. Kijken dus! (of net niet)
tl;dr
Transport met 2 experimentele killerbots crasht op eiland, leger moet ze binnen
de 24 uur terughalen of ze nuken het gebied. Bots uitgeschakeld, iedereen dood,
behalve 2 personen, leger gooit toch de bom. Dit past inderdaad op de
achterkant van een bierviltje.
